In Weldaad Loont neemt Kees-Jan Dijkstra de lezer mee naar het Nederland van eind 19e eeuw, met zijn duidelijke rangen en standen, en laat hij onder meer zien hoe Emma met haar innemende houding al snel het brede wantrouwen onder de ministers wist te trotseren en als ‘Koningin der Weldadigheid’ een prominente rol speelde bij de bestrijding van volksziekte nummer één: tuberculose. Speciaal voor Buzzboeken maakte hij deze fototrailer.
De vele provinciebezoeken die moeder en dochter tussen 1891 en 1896 door het land aflegden zijn al jaren voer voor historici. Kern van dit kleine Oranjedebat: was dit een bewuste pr-strategie avant-la-lettre, of een gevoelsmatige keuze van Emma om het imago van de Oranjes op te poetsen? Wijlen Willem III had met zijn losbandige gedrag immers aanzienlijke reputatieverlies veroorzaakt, in binnen- en buitenland.
[…]
In De zes levens van Sophie is Hannah twaalf als haar vriendinnetje Sophie op een dag niet meer thuiskomt, en dertig als ze zich terugtrekt om een biografie te schrijven over eveneens verdwenen schrijfsters. Haar zoektocht naar de vrouwen roept vragen op die ze lang heeft verborgen. Wat is er destijds gebeurd met Sophie? Waarom heeft ze haar laten gaan? Wat weet Hannah?
Journaliste Sarah Meuleman neemt je in haar debuutroman mee op een opwindende tocht die leidt van het Vlaamse platteland naar New York, van de Witte Marsen in België naar het Engeland van de Eerste Wereldoorlog. Wil je weten welke beelden haar bij het schrijven inspireerden? Dit is een deel van het moodboard dat ze maakte, met daarin (voor de oplettende lezer) verscholen: Hannah’s flat, Bushwick, Barbara, Irminia, het Vlaamse bos, het witte jurkje van Sophie en Hannah zelf.
[…]
In Broer laat debutant Maurits de Bruijn zijn hoofdpersoon Wolf op zoek gaan naar zijn broer, en daarmee naar zichzelf. Hij gaat op reis, via Berlijn en Boedapest naar Barcelona, Tel Aviv en New York, waarbij hij veel nadenkt over zijn broer, zijn ouders en zijn eigen geliefden.
De Bruijn was vijftien jaar toen zijn eigen broer verdween. Hieronder vind je een selectie van door hem gemaakte foto’s gekoppeld aan fragmenten uit zijn boek.
Als ik mijn tanden poets, komt hij naast me staan. Dat kan ik niet. Naast elkaar aan de wastafel in onderbroeken zie ik mezelf van een afstand. Als aan de badkamervloer genageld, de aderen van marmer getekend op de tegels. p.42
De eerste keer dat ik hem zag stond ik met een dubbelloops geweer in handen. Ik had net met bevroren vingers twintig kogels afgeschoten op de ijsbeer tegenover me. Negentien kogels waren in het niets verdwenen, één had de rechtervoorpoot geraakt. Terwijl ik het resultaat bestudeerde, kwam hij naast me staan. Zijn kartonnen beer zag er heel wat doorzeefder uit dan de mijne. Hij lachte. Zei iets tegen me. Het zag eruit als ‘I love you too.’ ‘I love to shoot,’ herhaalde hij toen ik mijn oorbeschermers af had. ‘Dat komt goed uit,’ zei ik en liet mijn geweer zakken. ‘Als we worden aangevallen mag jij ons verdedigen.’
Zo begint Alle bessen kun je eten – alleen sommige maar een keer, het debuut van Gemma Venhuizen, dat vanaf 22 januari in de winkel ligt. Om je vast in de stemming te brengen, publiceren we hier enige foto’s van Spitsbergen, het eiland waar de hoofdpersoon van deze roman Jasmijn naar toe is gegaan voor een fotografieproject. De foto’s zijn gemaakt door Venhuizen zelf, tenzij anders vermeld.
ijsbeerschietschijf
[…]
